Dit rapport doet verslag van een literatuur- en bronnenonderzoek naar de gevolgen van (ernstig) letsel op het functioneren van verkeersslachtoffers. Het rapport dient als achtergrondrapport bij de Verkeersveiligheidsbalans 2000-2020; Oorzaken en gevolgen van verkeersonveiligheid.
Om de gevolgen van letsel op het functioneren in kaart te brengen, kan gebruik worden gemaakt van de ICF-classificatie die door de WHO ontwikkeld is. Volgens deze classificatie kan letsel leiden tot gevolgen in de vorm van stoornissen, beperkingen en participatieproblemen. Naast medische factoren, waaronder ongevalsletsel, wordt het menselijk functioneren ook beïnvloed door persoonlijke en externe factoren. Deze invloed is het grootst op participatieproblemen en het kleinst op stoornissen.
Uit de literatuurstudie komt naar voren dat de kennis over de gevolgen van verkeersletsel op het functioneren van slachtoffers behoorlijk gefragmenteerd is. Bovendien zijn de verschillende studies moeilijk met elkaar te vergelijken: ze gaan in op verschillende gevolgen en hanteren daarbij verschillende definities van beperkingen, beschouwen verschillende groepen slachtoffers (alleen ernstig verkeersgewonden of ook minder ernstig gewonden) en verschillende tijdsintervallen na het ongeval en gebruiken verschillende meetinstrumenten. In de literatuur worden dan ook verschillende prevalenties van stoornissen en beperkingen gerapporteerd.
De literatuur komt wel tot de eenduidige conclusie dat de gevolgen voor het functioneren groter zijn, naarmate de verwondingen ernstiger zijn. Ook slachtoffers die niet in het ziekenhuis zijn opgenomen, ondervinden echter beperkingen van het letsel dat zij hebben opgelopen. Omdat deze groep relatief groot is, dragen zij bovendien aanzienlijk (34%) bij aan de letsellast van verkeersgewonden. Ook blijkt uit de literatuurstudie dat:
- letsels aan de onderste ledematen, de rug, meervoudige verwondingen, hoofdletsel en heupbreuken tot relatief ernstige gevolgen leiden;
- ouderen meer beperkingen ondervinden dan jongeren;
- vrouwen vaker beperkingen ondervinden dan mannen;
- slachtoffers onder gemotoriseerde tweewielers relatief veel klachten overhouden aan verkeersongevallen.
Er zijn verschillende instrumenten ontwikkeld om letsels en letselgevolgen te beschrijven en classificeren. Voor de classificatie van letsels wordt binnen de verkeersveiligheidswereld gebruik gemaakt van de ICD-codering en (M)AIS. De EUROCOST-classificatie en Barell matrix bieden meer mogelijkheden wat betreft de koppeling met letselgevolgen. Beiden kunnen worden afgeleid uit de ICD-9 codering.
De AMA-guides lijken een geschikt instrument om de gevolgen van ongevalsletsels in de vorm van stoornissen in kaart te brengen. Dit instrument kan echter alleen door medisch geschoolden worden toegepast en is dus niet bruikbaar voor de verkeersveiligheidsbalans.
EuroQol lijkt het meest geschikte instrument om gevolgen van letsel voor functioneren en participatie te meten. Dit instrument is ook toegepast in het LIS-vervolgonderzoek en is door Haagsma et al. (2012) gebruikt om weegfactoren te bepalen voor de EUROCOST letselcategorieën. Door de door Haagsma et al. bepaalde weegfactoren te combineren met het aantal verkeersslachtoffers per EUROCOST groep, kan het aantal Years Lived with Disability (YLDs) bepaald worden. Deze methode wordt in de balans toegepast om letselgevolgen te bepalen.
Uit het bronnenonderzoek komt naar voren dat in veel databronnen die mogelijk interessant zouden kunnen zijn, verkeersletsels niet apart geregistreerd worden. Hierdoor kan data van huisartsen, revalidatiecentra, informatie uit de ‘monitor langdurige zorg’ en data van het UWV niet direct gebruikt worden om de gevolgen van verkeersletsel in kaart te brengen. Data van verzekeringsmaatschappijen is (op dit moment nog) niet beschikbaar voor onderzoek. Databronnen waarvan wel gebruik gemaakt kan worden in het onderzoek zijn het LMR, het LIS en het LIS vervolgonderzoek 2001/2002 uitgebreid met extra vragen op verzoek van de SWOV.
Consequences of injuries resulting from crashes; Literature and source study
This report will give an account of a literature and source study into the consequences of (serious) injuries for the functioning of those injured in crashes. The report is meant as a background report to the Road safety assessment 2000-2012; Causes and consequences of road unsafety.
In order to map the consequences of injuries on human functioning, the ICF classification as developed by WHO can be applied. According to this classification, injuries may cause impairments, disabilities and handicaps. In addition to medical factors, such as crash injuries, personal and external factors also have an impact on human functioning. This impact is most significant with respect to handicaps and least significant with respect to impairments.
It shows from the literature study that the knowledge of the consequences of road injuries on human functioning is rather fragmented. Moreover, the various studies are hard to compare: they discussed different consequences and also used different definitions of disabilities, studied diverse categories of casualties (only serious road injuries or also less serious injuries) and various time intervals after the crash and they used different measuring instruments. As a result, the literature reports various occurrences of disabilities and impairments.
On the other hand, the literature concludes uniformly that disabilities are more substantial, the more severe the injuries. However, casualties who were not hospitalized also suffer from disabilities of the injuries sustained. As this group is relatively large, they also contributed significantly (34%) to the total burden of injuries of road casualties. It also shows from the literature study that:
- injuries of the lower extremities, the back, multiple injuries, head injuries and hip fractures have relatively serious consequences;
- elderly people suffer from greater disabilities than younger people;
- women suffer from disabilities more frequently than men;
- casualties among riders of powered two-wheeled vehicles suffer from relatively many lasting health issues as a result of crashes.
Various instruments have been developed to describe and classify injuries and the consequences of injuries. The ICD codification and (M)AIS are used in the field of road safety for the classification of injuries. The EUROCOST classification and the Barell matrix offer more possibilities with regard to the connection with the consequences of injuries. Both can be derived from the ICD-9 codification.
The AMA guides seem to be a suitable instrument for mapping the effects of crash injuries in the form of impairments. However, this instrument can only be used by health care professionals and can therefore not be used for the road safety assessment.
EuroQol seems to be the most suitable instrument for measuring the effects on performance and participation. This instrument was also used in the LIS follow-up study and was used by Haagsma et al (2012) to determine weighing factors for the EUROCOST injury categories. By combining the weighing factors determined by Haagsma et al with the number of road casualties for each EUROCOST group, the number of Years Lived with Disability (YLDs) can be determined. This method is applied in the road safety assessment to determine the consequences of injuries.
It shows from source studies that road injuries are not separately registered in many data sources that may nevertheless be relevant. Therefore, data from general practitioners, rehabilitation centres, data from the ‘long-term healthcare monitor ' and data from the Executive Institute for Employee Insurances (UWV) cannot be directly used for mapping the consequences of road injuries. Data from health insurance companies is (currently) not (yet) available for research. On the other hand, data sources that can be used in research are the National Medical Register (LMR), LIS and the LIS follow-up study 2001/2002, supplemented with additional questions as requested by SWOV.
