In deze rapportage is getracht nadere uitwerking te geven aan het begrip ‘duurzaam-veilig', zodanig dat een concrete implementatie-strategie aan dit begrip kan worden verbonden. Het rapport is opgebouwd uit drie delen. In deel I, Perspectief, zijn begripsmatige inhouden verkend, vooral in relatie tot de ontwikkelingen die zich hebben voorgedaan sinds de introductie van het begrip ‘duurzaam-veilig' in het Meerjarenplan Verkeersveiligheid (Ministerie van V&W, 1991) en de eerste uitwerkingen in de Nationale Verkeersveiligheidsverkenning 1990/2010 (SWOV, 1992). Uitwerking van het begrip ‘duurzaam-veilig' heeft op drie niveaus plaatsgevonden: - in termen van preventief verkeersveiligheidsbeleid; - in termen van integraal verkeersveiligheidsbeleid; - in termen van verkeersveiligheidsbeleid als facet-beleid binnen andere sectoren. De belangrijkste conclusies gaan in op: - de relatieve prioriteit van het wegontwerp; -de interpretatie hiervan op verschillende hiërarchische niveaus: het lokaal ontwerp, de categorisering van wegen, de structuur van het wegennet; - de positie van regelgeving hierbinnen, mede in relatie tot afstemming op de componenten mens en voertuig; - de afstemming van ‘bottom-up'- en ‘top-down'-benaderingen: lokale proef- en demonstratieprojecten versus aanpassingen van het wegennet op landelijke schaal; - het belang van gefaseerde implementatie en het ontwerp van implementatie-trajecten. In deel II, Fasering en concretisering, wordt concrete inhoud aan het begrip ‘implementatie-traject' gegeven. De conclusies uit deel I zijn hiertoe tot enige eenvoudige vertrekpunten teruggebracht. Op deze basis zijn maatregelen geselecteerd en pakketten maatregelen geconstrueerd die als ‘startvariant duurzaam-veilig' zouden kunnen fungeren. De vereniging van haalbaarheid op korte termijn en het leveren van een stapsgewijze bijdrage aan langere-termijn-doelen heeft hierbij voorop gestaan; soberheid van de maatregelen en kosten-effectiviteit zijn als criteria gehanteerd. De behandelde maatregelen concentreren zich op herindeling en herinrichting van het Nederlandse wegennet met vooralsnog bescheiden middelen: uniformering van voorrangsregelingen, uitbreiding van 30 km/uur-gebieden, instelling van een vergelijkbare zonering buiten de bebouwde kom, combinatie met verandering van de voorrangsregeling voor langzaam verkeer, een beperkte set van fysieke maatregelen aan de weg en de introductie van een proces van verkeersveiligheidsauditing bij grote infrastructurele projecten als eerste inzet op verkeersveiligheids-facetbeleid. In deel III, Context, worden vanuit een inventarisatie van actoren in het verkeers- en verkeersveiligheidsveld de op het wegontwerp toegespitste startvarianten uitgebouwd naar andere aspecten van het verkeersveiligheidsbeleid: procedures & communicatie, educatie, rijopleiding en gedragsbeïnvloeding, toezicht. Het rapport sluit af met een beschouwing waarin mogelijke vervolgstappen na implementatie van startvariant ‘duurzaam- veilig' tegen het licht worden gehouden
This report elaborates on the concept of sustainable road safety in such a way as to derive operational implementation strategies. The report consists of three parts. Part I, Perspectives, explores conceptual contents, specifically in relation to relevant developments since the introduction of the concept in the Dutch Road Safety Plan of 1991. Main conclusions relate to: . the relative priority of road design, as compared to the other components of the traffic system; . its translation on various hierarchical levels: local design, specifying categories of roads, structure of the road network; . the position of rules and regulations in road design, taking properties of man and vehicle into account'; . the combination of ‘bottom-up' and ‘top-down' approaches: local experimental or demonstration-projects versus adaptations of the road network on a nationwide scale; . the importance of phasing and the development of implementation-trajectories. Part II, Phasing and Specification, specifies the idea of implementation trajectories. The conclusions from part I were reduced to a number of relatively simple starting points. From there measures were selected and composites of countermeasures construed that could serve as a first phase programme or starting version towards sustainable safety. In the forefront was the combination of feasibility in the short term and a stepwise contribution to longer term goals. Low cost and cost-effectiveness served as criteria for inclusion. The measures concentrate on redistribution of traffic and redesign of the road network by - as the first step - relatively modest means: uniform priority rules, extension of 30 km/h zones within built-up areas, establishing a comparable 60/40 km/h zoning system outside built-up areas, changing the priority rules for cyclists within zones, a limited set of physical road measures and the application of road safety audits to large infrastructural projects. Part III, Framework, links the first phase ‘infrastructural design' versions to other areas of safety policy: procedures and information/communication, education, driver training and behavioural control, police enforcement. The report concludes with a discussion of follow-up steps to be taken after adoption and implementation of a first phase programme towards sustainable safety
