In dit rapport wordt de totstandkoming van de Perspectievennota Verkeer & Vervoer en het beleidsvoornemen Nationaal Verkeers- en Vervoersplan (NVVP) in de periode van oktober 1997 tot oktober 2000 beschouwd. Daarbij is enerzijds de sociaal-interactieve kant van de besluitvorming en anderzijds de analytisch inhoudelijke kant onderzocht. Het onderzoek beoogt antwoord te geven op drie onderzoeksvragen: - In welke mate is een efficiënt en effectief verkeersveiligheidsbeleid vastgesteld in het NVVP? -Op welke manier kan de vaststelling van dit beleid verklaard worden uit: a.de sociale interactie die vooraf ging aan de besluitvorming over het NVVP? b.de beschikbare, gewenste of gebruikte verkeersveiligheidsinformatie, of de informatie waaraan behoefte bestond, maar die niet beschikbaar was? -Hoe kan het beleid zo nodig in de toekomst verbeterd worden? Uit het onderzoek kan de conclusie worden getrokken dat in de Perspectievennota de belangrijkste keuzen op het gebied van verkeersveiligheid zijn weergegeven. Gemist worden echter een kritische reflectie op de taakstelling en de introductie van onorthodoxe of nog niet eerder besproken keuzen. Deze twee punten maken het document niet voldoende effectief om als uitgangspunt te dienen voor het schrijven van een beleidsvoornemen. In het beleidsvoornemen zijn dan ook dezelfde punten terug te vinden. Ook hier wordt de taakstelling nauwelijks ter discussie gesteld en worden geen vernieuwende gezichtspunten aangevoerd of aanknopingspunten gegeven voor beleid na 2010. Het beleid tot 2010 is, naar de maatstaf van de huidige taakstelling, effectief en ook efficiënt te noemen. Van beleidsvernieuwing is echter nauwelijks sprake. De vaststelling van het beleid kan uit sociaal-interactief oogpunt mogelijk verklaard worden door: -het al dan niet bestaan van een aparte arena voor verkeersveiligheid; -de snelheid waarmee de arena wordt ingeperkt op het gebied van probleemstelling, oplossingen, actoren en tijd; -de beïnvloedingsmogelijkheden door de verschillende actoren; deze zijn groter indien men formele gezagsdrager is of het beleid heeft geïnitieerd of indien een actor over voldoende hulpbronnen beschikt; -het al dan niet scheiden van de regisserende en inhoudelijke rol van de spelmanager. Vanuit inhoudelijk-analytisch oogpunt zijn de volgende verklaringen mogelijk: -bij grote tijdsdruk wordt in het besluitvormingsproces gebruik gemaakt van parate kennis; -beleidsmakers maken slechts gebruik van onderzoek dat door henzelf is aangevraagd voor de onderbouwing van een reeds gevolgde koers; -beleidsmakers negeren een niet gewenste boodschap in gevraagde informatie; -relevante informatie wordt te laat of in het geheel niet opgevraagd; -informatie die wel aanwezig is en die door de beleidsmakers ook gevraagd wordt, wordt niet gebruikt.