Beschouwingen omtrent de werkelijke verkeersongevallencijfers

In 1997 werden voor het eerst werkelijke aantallen verkeersslachtoffers bekend gemaakt. Tevens werd de afgelopen jaren een plan ontwikkeld ter verbetering van de verkeersongevallenregistratie. Dit plan is neergelegd in het ‘SAVOG-rapport'. De titel van dat rapport omschrijft de bedoelingen van het plan: Structureel en Aanvullend inwinnen van Verkeersongevallengegevens. In het kader van de bovengeschetste ontwikkelingen werd een project opgezet dat geresulteerd heeft in het onderhavige rapport. Een van de doelen van het project was het opstellen van een plan voor het toewerken naar een optimale set van werkelijke aantallen verkeersslachtoffers. Daarbij was het van belang rekening te houden met de belangen van gebruikers van ongevallengegevens enerzijds en de haalbaarheid van het plan en de kosten ervan anderzijds. Op basis van de stand van zaken met betrekking tot de beschikbare onderverdelingen van de werkelijke omvang van de verkeersonveiligheid is nagegaan wat de behoeften zijn ten aanzien van extra onderverdelingen, in hoeverre deze onderverdelingen nodig zijn om bij het verkeersveiligheidsbeleid tot de juiste uitspraken te komen, en welke mogelijkheden de huidige databestanden bieden voor een dergelijke aanvulling. Twee uitbreidingen van de huidige set van werkelijke aantallen verkeersslachtoffers zijn op korte termijn mogelijk, en vanuit verkeersveiligheidsbeleid gezien ook legitiem. Dit betreft een uitbreiding van de nu beschikbare jaren met de jaren 1985 en 1986, en een uitbreiding van de nu beschikbare onderverdelingen met onderverdelingen voor combinaties van variabelen waarvoor werkelijke aantallen nu reeds beschikbaar zijn. De resterende behoefte aan uitbreiding van de beschikbare set van werkelijke aantallen is in belangrijke mate afhankelijk van de volledigheid en kwaliteit van de registratie van motorvoertuigongevallen. Wanneer deze registratie grenst aan het volledige en van voldoende kwaliteit is, kan voor onderzoek en beleid dat uitsluitend betrekking heeft op motorvoertuigongevallen gebruik worden gemaakt van gegevens die afkomstig zijn uit de politieregistratie. Extra onderverdelingen van de werkelijke omvang zijn in dat geval alleen nodig voor ongevallen met langzaam verkeer, waarvan bekend is dat zij een lage registratiegraad kennen. Alvorens over te gaan tot een dergelijke tweedeling in het gebruik van ongevallengegevens, zal eerst onderzocht moeten worden of de politieregistratie van motorvoertuigongevallen van voldoende kwaliteit is. Tevens wordt aanbevolen nader onderzoek te verrichten naar de oorzaak van (eenzijdige) fietsongevallen; Deze ongevallen zijn voor een belangrijk deel verantwoordelijk voor de lage registratiegraad van ‘langzaam verkeer'-ongevallen. Bekeken dient te worden of deze ongevallen passen binnen de definitie van een verkeersongeval. Indien dit voor een groot deel van de ongevallen niet zo blijkt te zijn, betekent dit een verdere afname van de behoefte aan extra onderverdelingen van de werkelijke omvang. Een tweede doel van het project was de evaluatie van de schattingsmethodiek die gehanteerd werd voor het bepalen van de werkelijke aantallen ziekenhuisgewonden, met als doel deze methodiek verder te optimaliseren. De aanbevelingen die het resultaat zijn van deze evaluatie hebben onder meer betrekking op het uitvoeren van vervolgkoppelingen, het testen van enkele aannamen die aan de ophoogmethodiek ten grondslag liggen en het onderzoeken van de verschillen die de resultaten van de twee beschikbare ophoogmethodieken opleveren. Een derde en laatste doel van het project bestond uit het opstellen van procedures voor de periode tot aan de realisatie van SAVOG, opdat de activiteiten die in het kader van de realisatie van SAVOG plaatsvinden, geen invloed hebben op de kwaliteit van de werkelijke aantallen. Het gemeenschappelijke kenmerk van de aanbevelingen die in dit kader geformuleerd zijn is het voortdurend volgen van de kwaliteit van de basisbestanden voor het bepalen van de werkelijke aantallen